شگفتی های شهر هرت! (قسمت پانزدهم)

در دو قسمت اخیر دو نمونه از مصداق های ضرب المثل «شل کن سفت کن در آوردن» مسئولان شهر هِرت را خواندید و دیدید که  چگونه تصمیمات و اقدامات آنان در انواع زمینه ها مقطعی و نا پایدار است.

یک نمونۀ دیگر از شاهکار های مدیران این شهر، شل کن سفت کن در آوردن در کاهش سود سپرده های بانکی است. این حضرات یک روز تصمیم می گیرند که نرخ سود سپرده های بانکی را کاهش دهند و به دنبال آن با صدور بخشنامه ها و دستورالعمل های غلاظ و شدّاد، بانک ها را ملزم به اجرای این تصمیم  می کنند و برایشان خط و نشان می کشند که هرکس از این دستور سرپیچی کند بنده مسئول آن نخواهم بود و هرچه دیدند از چشم خودشان دیدند و بالاخره خود دانند!

 اما گویی این دستورالعمل ها مانند برخی از کالاهای مصرفی و فاسد شدنی تاریخ مصرف دارند و پس از انقضای این تاریخ از حیّز انتفاع خارج می شوند و باید آنها را دور ریخت. بنابراین، بانک ها تا آن تاریخ که معمولاً از یکی دو هفته تجاوز نمی کند، دندان روی جگر می گذارند و به ظاهر هم که شده تابلوی نرخ سود سپرده ها را پشت و رو می کنند تا صادر کنندگان بخشنامه ها ببینند و کیف کنند! حالا در باطن چگونه عمل می کنند، فقط خدا می داند و خودشان؛ اما پس از انقضای تاریخ مصرف دستور العمل ها برای اینکه از بوی تعفن شان  راحت شوند آنها را مچاله می کنند و در زباله دانی می ریزند و بی آنکه آب از آب تکان بخورد تابلوی نرخ سود را دوباره از این رو به آن رو می کنند تا در معرض دید عموم قرار گیرد و چشم مدعی را در بیاورد!

بدین ترتیب مسئولان پولی شهر هرت وقتی بیکار می شوند یک دستورالعمل سفت و سخت در بارۀ کاهش نرخ سود سپرده های بانکی  صادر می کنند و آنرا چند روزی جدی می گیرند؛ اما پس ازکمی کش و قوس و  زور آزمایی در بین آنان و بانک ها در نهایت زور بانک ها به آنان می چربد و با بر افراشتن پرچم پیروزی بر فراز مؤسسۀ خود و سر دادن شعار « این منم طاووس عِلّیّین شده » در کمال اطمینان و آرامش خاطر به کار خود ادامه می دهندو با این کارشان طبعاً مسئولان پولی شهر هرت را به شدت دماغ سوخته می کنند تا دیگر رویشان کم بشود و منبعد به پر و پای بانکی ها نپیچند!

بله، این قبیل شل کن سفت کن در آوردن ها مدت هاست که در شهر هرت نهادینه شده و برای اهالی صبور و نجیب آن به صورت یک امر عادی در آمده است و به همین علت دیگر کسی  نه از آن آزرده خاطر می شود و نه شگفت زده. 

و اما وقتی خبر کاهش نرخ سود سپرده ها در بوق و کَرنا دمیده می شود، برخی از سپرده گذاران، از لج مسئولان پولیِ شهرِ هرت، دیگر پول بی زبان خودرا به بانک ها نمی سپارند و آنرا مانند عهد بوق، یا در صندوق های خانگی یا در لای لحاف و تشک و متکا و یا برای محکم کاری لای جرز پنهان می کنند و رویش را گِل  می مالند تا کسی به آن دستبرد نزند و بعد از سپری شدن تاریخ مصرف بخشنامه ها و برگشتن نرخ سود سپرده هابه روال سابق و اسبق و ماسبق، باز پول خودرا از مخفی گاه  بیرون می کشند و به بانک ها می سپارند تا از سود آن به قول معروف « نانی به کف آرند و به غفلت نخورند».